Pro-life? zorg voor het ongeboren kind en zijn moeder, Hoofdstuk 1 (Why ProLife?, Chapter 1)
Jaren geleden sprak een voorstander van het recht op abortus op een middelbare school over de voordelen van deze vorm van geboortebeperking. Een leerling van deze openbare school had zijn leraar gevraagd of ik het standpunt van de pro-life beweging in zijn klas mocht komen uitleggen. Toen ik een week later arriveerde, hoorde ik van de leraar, die zelf tot de pro-choice beweging* hoorde, dat al zijn leerlingen op één na voor abortus hadden gestemd.
*Pro-life (letterlijk: ‘voor het leven’) is een breder begrip dan ‘anti-abortus’. Het omvat bijvoorbeeld ook de strijd tegen actieve levensbeëindiging (euthanasie).
Voor ‘pro-life’ bestaat geen goede Nederlandse vertaling. Daarom gebruiken we in dit boek het Engelse woord. Hiertegenover staat de pro-choice beweging (voor vrije keuze) die vindt dat vrouwen zelf mogen bepalen of en wanneer zij een abortus willen laten uitvoeren. Voor de leesbaarheid houden we ook hier het Engelse woord aan.
In mijn presentatie maakte ik duidelijk dat ongeboren kinderen levende mensen zijn en rechten hebben. Ik liet foto’s zien van kinderen in de baarmoeder, in verschillende stadia van de ontwikkeling, vanaf het begin tot aan het moment dat er een abortus wordt uitgevoerd. Dit is tegenwoordig veel gemakkelijker, omdat echo’s laten zien wat jarenlang door pro-choice voorstanders werd ontkend, toen men nog niet in de baarmoeder kon kijken.
Na de les zei de leraar tegen mij: ‘Als we opnieuw zouden moeten stemmen, zou de uitslag anders zijn. De meningen zijn veranderd.’ En een beetje triest voegde hij eraan toe: ‘U mag best weten dat ik tot vandaag nog nooit iets over het pro-life standpunt heb gehoord.’
Onze scholen beroemen zich erop dat ze ruimdenkend en onbevooroordeeld zijn en dat ze eerlijk lesgeven. Toch had deze 55-jarige leraar, een academicus in de sociale wetenschappen, nog nooit iets over het pro-life standpunt gehoord.
Zonder zelf onderzoek te doen, had hij het pro-choice standpunt overgenomen. Zijn leerlingen hadden hetzelfde gedaan, totdat ze met de feiten werden geconfronteerd.
Een verrassende trend
Niet zo lang geleden leek het erop dat jongeren zo ondergedompeld waren in een cultuur van ‘alles moet kunnen’, dat ze zich onverdeeld achter het pro-choice standpunt leken te scharen. Maar verrassend genoeg zijn er nu meer jongeren dan hun ouders die zich tegen abortus keren.
Uit een opiniepeiling van het Amerikaanse onderzoeksbureau Gallup in 2003 bleek dat 72 procent van de tieners abortus moreel verwerpelijk vond. Slechts 19 procent van hen geloofde dat abortus onder alle omstandigheden legaal zou moeten zijn, tegen 26 procent van de volwassenen. Ongeveer 32 procent van de tieners, tegen 17 procent van de volwassenen, vond dat abortus nooit zou mogen worden toegestaan.
Dit werd bevestigd door een Amerikaans vervolgonderzoek en door een groeiend aantal tieners dat aan de March for Life (Mars voor het Leven) deelnam. In 2010 presenteerde Gallup de resultaten van nieuw onderzoek met de titel: De nieuwe norm met betrekking tot abortus: Amerikanen meer Pro-Life. In 2011 liet de peiling van dit bureau zien dat 61 procent van de Amerikanen vindt dat de meeste of alle abortussen onwettig moeten worden verklaard (37 procent vindt dit niet).
Jongeren(internet)tijdschriften, zoals The Advocate, en jongerenorganisaties maakten melding van een groeiend verzet van tieners en jongvolwassenen tegen abortus. Ze speelden ook een belangrijke rol bij het informeren van het grote publiek over de gevaren die er aan abortus kleven. Jonge vrouwen worden via eigentijdse websites aangemoedigd om voor het leven van hun ongeboren kind te kiezen.Veel jonge mensen weigeren mee te gaan in een cultuur die abortus goedpraat.
In dit boek leg ik argumenten aan je voor die een verschuiving verklaren van het pro-choice naar het pro-life standpunt.
Het probleem van onze tijd
In de Verenigde Staten is abortus de meest uitgevoerde operatie bij vrouwen. Het Guttmacher Institute, een opiniepeiler voor de abortusindustrie, meldde dat vier op de tien zwangerschappen eindigen in een abortus. Er worden in de Verenigde Staten elk jaar ongeveer 1,2 miljoen abortussen uitgevoerd, een daling van 8 procent sinds het jaar 2000.
Praktisch elke familie heeft op één of andere manier met abortus te maken.
De belangen zijn dan ook buitengewoon groot. Als de pro-choice voorstanders gelijk hebben, dan is de vrijheid om voor abortus te kiezen een fundamenteel burgerrecht. Als het pro-life standpunt juist is, telt Amerika elke dag meer abortusslachtoffers (3.315) dan er op 11 september 2001 om het leven kwamen bij de verwoesting van het World Trade Center (bijna 3000). En dan tellen we nog niet eens de zogenaamde chemische abortussen mee als gevolg van bepaalde medicijnen.
Een recente enquête van Gallup wees uit dat 27 procent van de Amerikanen zich sterk maakt voor het pro-choice standpunt, terwijl 22 procent zegt duidelijk pro-life te zijn. Dit betekent dat 49 procent van de Amerikanen een duidelijke mening over abortus heeft, hetzij voor, hetzij tegen. De overige 51 procent heeft niet zo’n duidelijke mening. Maar zelfs deze onuitgesproken mensen geloven voor het merendeel dat ‘abortus moreel verkeerd is’, en 39 procent van hen staat positief tegenover beperkende maatregelen, behalve in een aantal bijzondere omstandigheden. Dus de meerderheid van de Amerikanen is van mening dat het leven beschermd moet worden. Zij zouden dus hun denken over abortus kunnen herzien als ze de feiten onder ogen kregen.
Een christelijk perspectief
Sommige christenen zeggen misschien: ‘Dit boek is niet voor ons, want wij doen niet aan abortus. Alleen onkerkelijke mensen doen dat.’ Het blijkt echter dat 43 procent van de vrouwen die een abortus laten uitvoeren zich protestants noemt en 27 procent katholiek. Dat betekent dat ongeveer twee-derde van de abortussen wordt uitgevoerd bij vrouwen die een christelijke binding hebben. Eén op de vijf abortussen in de VS wordt gepleegd bij vrouwen die zich wedergeboren of evangelisch christen noemen. Dat komt neer op ongeveer een kwart miljoen abortussen per jaar.
Veel vrouwelijke kerkgangers, zowel jong als oud, hebben ooit een abortus ondergaan. Mannelijke kerkgangers hebben deze vrouwen zwanger gemaakt en hen ertoe aangezet de verwekte kinderen te laten weghalen of ze hebben er op z’n minst mee ingestemd.
Als het over abortus gaat, hoeft de kerk de wereld er niet op aan te spreken. De kerk moet eerst tot zichzelf spreken en daarna pas tot de wereld.
Hoewel ik christen ben, gebruik ik in dit boek nauwelijks argumenten uit de Bijbel (dat heb ik elders wel gedaan en in de bijlagen van dit boek verwijs ik ook naar de Bijbel). Wat ik in dit boek schrijf, is gebaseerd op de medische wetenschap en betrouwbare psychologische studies. Deze bronnen zijn zowel voor de waarheidlievende agnost of atheïst als voor de christen geloofwaardig.
Ik geloof van harte in de rechten van de vrouw. Ik heb diep respect voor mijn echtgenote en onze dochters, die we hebben opgevoed om zichzelf te respecteren en God dankbaar te zijn voor hun vrouw-zijn. Ik wil de trauma’s niet onderschatten waar vrouwen mee te maken hebben, wanneer er over abortus moet worden beslist. Niemand begrijpt het lijden beter dan Jezus, die vol van genade en waarheid is. Hoofdstuk 19, dat over het zoeken naar Gods vergeving gaat, is net zozeer nodig voor mij als voor ieder ander.
Vanuit genade en medeleven wil ik in dit boek argumenten aan je voorleggen, die ons kunnen helpen om in de praktijk van elke dag handen en voeten te geven aan onze overtuiging.
Mijn verzoek aan jou
Als je pro-choice bent en een boek leest met de titel Pro-Life?, dan is dat moedig. Ik hoop dat dit van een open blik getuigt. Mocht het pro-life standpunt onzinnig en irrationeel blijken te zijn, zoals je al dacht, dan is dat geen probleem. Dan leg je het gelijk naast je neer. Maar als het wel zinnig is, moedig ik je aan je opvattingen te heroverwegen.
Als je behoort tot de vijftig procent die niet uitgesproken voor of tegen abortus is, vraag ik je dit boek te gebruiken in je zoektocht naar de waarheid. Je kunt het abortusstandpunt overal horen, zet de televisie maar aan of lees een krant. Maar tenzij je je meer verdiept in andere standpunten dan de meeste mensen, kan dit boek voor jou wel eens de enige gelegenheid zijn om het pro-life standpunt te onderzoeken.
Ook als je ‘pro-life’ bent, vraag ik je je standpunt goed te doordenken. Het is niet genoeg, als je zegt: ‘Ik weet dat ik gelijk heb, maar ik weet niet precies waarom.’ Onze overtuiging moet gebaseerd zijn op bewijs. Als we op enig punt ongelijk hebben, moeten we onze mening herzien. Als we gelijk hebben, moeten we leren hoe we anderen daar vriendelijk en verstandig over kunnen informeren.
Als abortus echt kinderen doodt en vrouwen kwaad doet, mogen we niet zwijgen en met onze armen over elkaar blijven zitten. Daarvoor staat er teveel op het spel.
